Η θρησκεία διδάσκεται, δεν επιβάλλεται

Μπορεί για εμάς τους μεγαλύτερους σε ηλικία η διαφορετικότητα να αποτελεί πολλές φορές ακόμα και πλεονέκτημα ή έστω να μην αποτελεί πρόβλημα ωστόσο αυτό δεν ισχύει και για τα παιδιά τα οποία όταν αισθανθούν πως μέσα σε ένα σύνολο ανθρώπων διαφέρουν σε κάτι, όχι από δική τους επιλογή αλλά επειδή τους το επιβάλουν οι μεγαλύτεροι, νιώθουν κατώτερα, άβολα και προτιμούν την απομόνωση.

Όλα αυτά ούτε καν τα είχα σκεφτεί ποτέ μέχρι την ώρα που τα είδα ζωγραφισμένα στα μάτια ενός μικρού παιδιού. Πιο συγκεκριμένα πριν από λίγες μέρες παραβρέθηκα ως γονέας σε μια εκδήλωση για τη λήξη της σχολικής χρονιάς και εκεί ανάμεσα στα δεκάδες μικρά παιδιά, χριστιανόπουλα και μουσουλμανόπουλα, υπήρχε και ένα κοριτσάκι το οποίο χωρίς να το έχει επιλέξει, ξεχώριζε από τα υπόλοιπα παιδιά και ξεχώριζε γιατί φορούσε μαντίλα.

Ήταν μια εκδήλωση γεμάτη από παιδικές φωνές, γέλια, τραγούδι και παιχνίδια χωρίς όμως σε όλα αυτά τα συμμετέχει και το εν λόγω κοριτσάκι. Αντίθετα ήταν το μόνο παιδί που καθ’ όλη τη διάρκεια της γιορτής δεν κουνήθηκε από τη θέση του, δεν έπαιξε, δεν γέλασε, δεν τραγούδησε μαζί με τα άλλα παιδιά και μόνο όταν τελείωσε η εκδήλωση σηκώθηκε από τη θέση του για να φύγει.

Πιστεύει άραγε κανείς πως αυτό το κοριτσάκι δεν ήθελε να κάνει ότι και τα υπόλοιπα παιδιά; Δεν ήθελε να παίξει, να τραγουδήσει, να χορέψει μαζί τους; Ο κάθε λογικός άνθρωπος θα απαντήσει πως ναι, ήθελε να τα κάνει όλα αυτά αλλά δεν τολμούσε γιατί ένιωθε κατώτερο από τα υπόλοιπα παιδάκια, ένιωθε πως ξεχωρίζει, πως δεν είναι ίδιο με αυτά.

Ασφαλώς και δεν είμαι κατά της μαντίλας μιας και αυτό το προβλέπει η θρησκεία μας, η θρησκεία των μουσουλμάνων. Άλλωστε κι εγώ είμαι γονέας κι έχω μια κόρη η οποία πολλές φορές φοράει μαντίλα με τη διαφορά πως εγώ ποτέ δεν την ανάγκασα να τη φορέσει αλλά την αφήνω να επιλέγει η ίδια το πως θα ντυθεί. Έτσι όταν βρίσκεται στο σχολείο της και μιλάω για δημόσιο ελληνόφωνο σχολείο όπου η πλειοψηφία των μαθητών είναι χριστιανόπουλα,  ανάμεσα στους συμμαθητές της επιλέγει να ντύνεται κανονικά, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά με αποτέλεσμα ποτέ να μη βρεθεί στη δύσκολη θέση να νιώσει κατώτερη ή έστω διαφορετική.

Θέλω να πω πως ναι μεν οι μουσουλμάνοι οφείλουν να μάθουν στα παιδιά τους πως η θρησκεία μας προβλέπει τη μαντίλα για τις κοπέλες αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να την επιβάλουν με το ζόρι. Το κοριτσάκι στο οποίο αναφέρθηκα πριν προφανώς όταν βρίσκεται στο χωριό του αισθάνεται μια χαρά με τη μαντίλα γιατί πολύ απλά εκεί ντύνονται παρόμοια όλα τα κορίτσια. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση βρέθηκε σε ένα περιβάλλον διαφορετικό από αυτό που έχει συνηθίσει με αποτέλεσμα να αισθανθεί τόσο άσχημα και τόσο άβολα. Για μένα βέβαια άδικα αισθάνθηκε έτσι αλλά άντε να εξηγήσεις σε ένα μικρό παιδί πως η διαφορετικότητα δεν είναι πρόβλημα αλλά πλεονέκτημα.

Οι γονείς της κοπελίτσας αυτής προφανώς μη μπορώντας να καταλάβουν το κακό που κάνουν στο ίδιο τους το παιδί θεωρούν ότι πράττουν το σωστό, ότι δηλαδή ορθώς το κορίτσι τους βρέθηκε στο συγκεκριμένο χώρο με τη συγκεκριμένη ενδυμασία γιατί αυτό προβλέπει η θρησκεία τους. Ποτέ όμως δε θα μπορέσουν να καταλάβουν πως η ίδια θρησκεία απαγορεύει να σπαράζεις την καρδούλα ενός παιδιού, να το κάνεις να νιώθει ταπεινωμένο, κατώτερο, ανάξιο να μπει στην παρέα παιδιών που δεν είναι ίδια με αυτό.

Πραγματικά ότι και να γράψω είναι σχεδόν αδύνατο να μπορέσω να περιγράψω όλα αυτά που είδα στα μάτια του παιδιού αυτού, μόνο αν το έβλεπε κανείς θα μπορούσε να καταλάβει την απόγνωση του, τη δύσκολη θέση του. Προσωπικά θα έκανα τα πάντα ώστε το δικό μου παιδί να μη βρεθεί ποτέ σε μια παρόμοια θέση και ήδη το έχω καταφέρει. Τι έκανα; Μα κάτι πολύ απλό, το έμαθα να επιλέγει εκείνο τον τρόπο με τον οποίο θα ντύνεται, ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο θα βρεθεί. Έτσι πλέον, όταν πρόκειται να είναι στο χωριό επιλέγει μόνο του και χωρίς να το αναγκάσω εγώ τη μαντίλα την οποία φοράνε όλα τα κοριτσάκια εκεί κι όταν πρόκειται να είναι στην πόλη επιλέγει τον αντίστοιχο τρόπο ντυσίματος κι έτσι όπου και να βρεθεί καταφέρνει να μην ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους γύρω της. Το σημαντικό όμως είναι πως από μένα ποτέ δεν άκουσε τη φράση «βάλε μαντίλα» ή «μη βάζεις μαντίλα.

Άλλωστε η θρησκεία είναι κάτι που διδάσκεται, μεταδίδεται αλλά δεν επιβάλλεται κι όσοι θεωρούν πως μπορούν να την επιβάλουν, συνήθως έχουν τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Σ. Καραχότζα

Κανένας δολοφόνος δεν προειδοποιεί με επιστολή για το έγκλημα που θα διαπράξει

Την μικρή και ήσυχη κοινωνία μας στη Θράκη έρχεται να αναστατώσει και πάλι μια επιστολή που στάλθηκε ανώνυμα προς την ένωση μουσουλμάνων Ελλάδας με περιεχόμενο απειλητικό αφού μεταξύ άλλων αναφέρει πως οι μουσουλμάνοι που ζουν στη χώρα μας έχουν ένα μήνα προθεσμία να φύγουν αφού σε διαφορετική περίπτωση θα «σφαχτούν σαν τα κοτόπουλα». Βέβαια η όλη αναστάτωση δεν προκλήθηκε από το ίδιο το περιεχόμενο της προαναφερόμενης επιστολής αλλά από τις τεράστιες διαστάσεις που έδωσαν ορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να εξυπηρετήσουν φυσικά δικά τους συμφέροντα και όχι από ενδιαφέρον για τους μουσουλμάνους.

Το θέμα όμως εδώ δεν είναι η ίδια η επιστολή αλλά ο συντάκτης και αποστολέας της ο οποίος ενώ γράφει όσα γράφει, δεν είχε το θάρρος και να το κάνει επώνυμα και δημόσια αλλά προτίμησε να κρύψει την ταυτότητα του.  Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τόσο η ένωση μουσουλμάνων Ελλάδας όσο και αρκετοί δημοσιογράφοι καθώς και κομματικοί φορείς να θεωρήσουν ως δεδομένο πως η επιστολή αυτή στάλθηκε από μέλη της Χρυσής Αυγής παρόλο που για την ώρα η εν λόγω παράταξη το διαψεύδει κατηγορηματικά και φυσικά δεν υπάρχουν αποδείξεις για κάτι τέτοιο.

Ωστόσο αν αναλογιστεί κανείς τις θέσεις της Χρυσής Αυγής για τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης και γενικότερα για το ποιοι μπορούν να είναι Έλληνες και ποιοι όχι, να θυμίσω πως για τη Χρυσή Αυγή Έλληνας μπορεί να είναι μόνο ο χριστιανός και όχι ο μουσουλμάνος, τότε το μόνο που μπορεί να σκεφτεί είναι πως η εν λόγω επιστολή συντάχτηκε και στάλθηκε ανώνυμα από μέλη αυτής της παράταξης. Είναι η πρώτη και ίσως η πιο λογική σκέψη που μπορεί να κάνει κανείς αλλά όσο δεν υπάρχουν αποδείξεις γι’ αυτό δε μπορεί αν βγαίνει και να το λέει δημόσια.

Επειδή όμως οι καιροί είναι πονηροί κι επειδή στο όνομα των μικροκομματικών και πολιτικών συμφερόντων παίζονται πολλά βρόμικα παιχνίδια, θα μου επιτρέψετε να κάνω και μια άλλη, εξίσου λογική σκέψη. Ποιος μου λέει πως η επιστολή αυτή δεν ανήκει σε άλλους, αριστερούς κατά κύριο λόγο κύκλους οι οποίοι με την κίνηση τους αυτή θέλησαν να εκθέσουν στα μάτια του ελληνικού λαού τη Χρυσή Αυγή. Είπα και παραπάνω ότι ο καθένας από εμάς διαβάζοντας αυτή την επιστολή θα υποθέσει πως αυτή στάλθηκε από μέλη της Χρυσής Αυγής γιατί αυτό είναι και το πιο λογικό, μήπως λοιπόν κάποιοι θέλησαν να εκμεταλλευτούν αυτό ακριβώς; Το ότι δηλαδή οι πάντες θα πιστέψουν πως την επιστολή αυτή την έστειλε η Χρυσή Αυγή με αποτέλεσμα η παράταξη να εκτεθεί ανεπανόρθωτα στα μάτια των Ελλήνων.

Ας πούμε όμως πως ισχύει το πιο λογικό, πως δηλκαδή η επιστολή αυτή είναι της Χρυσής Αυγής κι ότι όντως σκοπεύουν να κάνουν πράξη όλα ΄σοα αναφέρουν στην επιστολή τους. Έχετε δει πολλές φορές τον δολοφόνο, τον ληστή, τον βιαστή, τον κάθε εγκληματία γενικά πριν διαπράξει το έγκλημα του να προειδοποιεί με επιτολής; Έχετε δει κανέναν να στέλνει επιστολή και να λέει πως αύριο θα κλέψει την τάδε τράπεζα, μεθαύριο θα σκοτώσει τον τάδε πολίτη κλπ;

Αφήστε που η Χρυσή Αυγή έτσι κι αλλιώς καμαρώνει για κάτι τέτοιες κινήσεις και ενέργειες της  κι αν ποτέ αποφάσιζε να στείλει μια τέτοια επιστολή θα το έκανε δημόσια, επώνυμα και μέσα σε πανηγυρικό κλίμα. Μη σας πω δηλαδή πως θα το έκανε και μέσω κάποιου εκ των βουλευτών της όπως κατά το παρελθόν έχει κάνει τόσα και τόσα. Βέβαια εκείνο που κατά την άποψη μου αποδεικνύει πως την επιστολή αυτή δεν την έστειλε η Χρυσή Αυγή αλλά κάποιο άλλο κολλημένο μυαλό είναι που όλοι, ακόμα και πολιτικές παρατάξεις έσπευσαν πριν καν διαβάσουν καλά την επιστολή να καταδικάσουν τη Χρυσή Αυγή κι από αυτό και μόνο φαίνεται πως εδώ υπάρχει κάτι το στημένο.

Όσο για την ίδια την επιστολή θεωρώ πως δεν υπάρχει ιδιαίτερα σοβαρός λόγος να ασχοληθούμε με το περιεχόμενο της και καλά θα κάνουν ορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης να πάψουν να τρομοκρατούν τον κόσμο με τις διαστάσεις που δίνουν στο όλο θέμα. Ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα όπου κυριαρχούν η ισονομία και η ισοπολιτεία κι αυτό το ξέρουν καλά και οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας. Απλά φοβάμαι πως για άλλη μια φορά κάποιοι και βρόμικες και επικίνδυνες παράλληλα μεθόδους προσπαθούν να τους στρέψουν εναντίων κάποιων. Πολύ γνωστή η συνταγή πλέον αλλά οι πολίτες έπαψαν να μασάνε.

Σ. Καραχότζα

 

Αυξάνονται οι μουσουλμάνοι που απορρίπτουν το μειονοτικό σχολείο

Ένα από τα θέματα που όσο και να τα αναλύσει κανείς πάντα θα έχει να πει και κάτι άλλο, πάντα θα βρίσκει κάτι να προσθέσει είναι η μειονοτική εκπαίδευση στη Θράκη, ένα ζήτημα για το οποίο τα τελευταία χρόνια έχουν ακουστεί πολλές γνώμες, έχουν γίνει αρκετές παρεμβάσεις αλλά η ουσία παραμένει η ίδια, εξακολουθεί δηλαδή η μειονοτική εκπαίδευση να καταδικάζει τα παιδιά των μουσουλμάνων στην αμάθεια και στην αγραμματοσύνη.

Το μόνο ευχάριστο που μπορεί κανείς να παρατηρήσει κατά την τελευταία δεκαετία είναι πως αυτό έχουν αρχίσει να το καταλαβαίνουν όλο και περισσότεροι μουσουλμάνοι οι οποίοι και απορρίπτουν το μειονοτικό δημοτικό σχολείο και στέλνουν πλέον τα παιδιά τους σε ελληνόφωνο. Αυτό φυσικά δεν είναι μια απλή γνώμη αλλά ένα απόλυτα τεκμηριωμένο στοιχείο αφού μόνο τον αριθμό των μουσουλμανοπαίδων που φοιτούν σε ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία της Ξάνθης να δει κανείς θα καταλάβει πως πρόκειται για μια πραγματικότητα και όχι για μια απλή γνώμη.

Αυτή τη στιγμή οι μουσουλμάνοι μαθητές που φοιτούν σε ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία της πόλης είναι μερικές εκατοντάδες και το ευχάριστο είναι πως χρόνο με το χρόνο ο αριθμός αυτός μεγαλώνει. Μάλιστα η αύξηση αυτή είναι τόσο μεγάλη ώστε να χρειαστεί παρέμβαση και ειδική οδηγία από τη διεύθυνση πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Ξάνθης με βάση την οποία οι μουσουλμάνοι μαθητές που επιλέγουν το ελληνόφωνο σχολείο να μοιράζονται και στα 22 δημοτικά σχολεία της Ξάνθης έτσι ώστε να μην παρατηρηθεί το φαινόμενο μετατροπής ελληνόφωνων σχολείων σε μειονοτικά εξαιτίας της παρουσίας πολλών μουσουλμάνων, κάτι δηλαδή που σχεδόν έχει γίνει στο 1^ο δημοτικό σχολείο Ξάνθης.

Από την κατάσταση αυτή όμως και από την επιλογή ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων από τόσους πολλούς μουσουλμάνους συμπολίτες μας βγαίνουν και ορισμένα χρήσιμα κατά την ταπεινή μου άποψη συμπεράσματα. Το πρώτο και κυριότερο κατά τη γνώμη μου συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως το πρόγραμμα εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων των Δραγώνα και Φραγκουδάκη έχει αποτύχει εντελώς αφού σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή ήταν ένα πετυχημένο πρόγραμμα, κανένας μουσουλμάνος δε θα είχε λόγο να επιλέξει το ελληνόφωνο δημοτικό σχολείο για το παιδί του. Κι όμως μιλάμε για ένα πρόγραμμα που στοίχισε πολλά χρήματα στο ελληνικό κράτος και που στην ουσία δεν πρόσφερε τίποτα στα παιδιά των μουσουλμάνων και το περίεργο είναι πως κάποιοι εξακολουθούν να λένε πως το εν λόγω πρόγραμμα έχει συμβάλει τα μέγιστα για την καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη μόρφωση των μουσουλμανοπαίδων.

Ένα δεύτερο και εξίσου σημαντικό συμπέρασμα είναι η απόλυτη δικαίωση όλων εμάς που εδώ και χρόνια έχουμε ζητήσει με τον πλέον επίσημο τρόπο την ίδρυση ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων αν όχι σε όλα τουλάχιστον σε κάποια από τα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης. Αν υπήρχαν αυτά τα σχολεία οι μουσουλμάνοι γονείς της ορεινής Ξάνθης θα είχαν πραγματικά το δικαίωμα της επιλογής αναφορικά με το σχολείο των παιδιών τους και κυρίως εκείνοι που τελικά επιλέγουν το ελληνόφωνο, δε θα χρειαζόταν να μπουν στη διαδικασία είτε να μετακομίσουν στην πόλη είτε να πηγαινοφέρνουν σε καθημερινή βάση το παιδί τους σε δημοτικό σχολείο της πόλης.

Φυσικά αν στα πομακοχώρια υπήρχαν έστω μερικά ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία είναι παραπάνω κι από σίγουρο πως θα ήταν πολύ περισσότεροι οι μουσουλμάνοι εκείνοι που θα απέρριπταν το μειονοτικό σχολείο και θα έστελναν τα παιδιά τους στο ελληνόφωνο. Ίσως βέβαια αυτό να μη γινόταν από την πρώτη χρονιά αλλά θα πρέπει εδώ να θυμίσω σε κάποιους το τι είχε γίνει με την ίδρυση των πρώτων γυμνασίων στα πομακοχώρια, τότε δηλαδή που ενώ τα πρώτα γυμνάσια στην ορεινή περιοχή ήταν σχεδόν άδεια διότι κανένας μουσουλμάνος δεν έστελνε στο γυμνάσιο το παιδί του και κυρίως αν ήταν κορίτσι τώρα τα γυμνάσια αυτά δεν επαρκούν για την κάλυψη τω ν αναγκών και χρειάζονται κι άλλα. Κάτι ανάλογο θα γινόταν και τώρα αν το ταλαίπωρο αυτό κράτος αποφάσιζε να ιδρύσει ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία στα πομακοχώρια, από την αρχή δηλαδή θα έμεναν σχεδόν άδεια αλλά σε λίγα χρόνια δε θα έφταναν.

Η αλήθεια είναι πως ο Ευριπίδης Στυλιανίδης μαζί με τον Άγγελο Συρίγο επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή είχαν κάνει μια πολύ σημαντική προσπάθεια για την ίδρυση τεσσάρων ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων σε ισάριθμα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης αλλά η προσπάθεια αυτή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ κυρίως επειδή δεν ήθελαν την ολοκλήρωση της οι τοπικές πολιτικές αρχές όπως για παράδειγμα η τότε νομαρχία και όχι μόνο. Γιατί οι ντόπιοι πολιτικοί δεν ήθελαν και δε θέλουν την ίδρυση ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων στα πομακοχώρια; Μα φυσικά για να αποφύγουν το πολιτικό κόστος μιας και η πολιτική τους καριέρα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής το οποία φυσικά δεν επιθυμεί την ίδρυση ελληνόφωνων σχολείων σε περιοχές οι οποίες κατοικούνται από μουσουλμάνους.

Παρόλα αυτά και παρά την προσπάθεια που καταβάλουν ορισμένοι ώστε οι μουσουλμάνοι της περιοχής μας να μείνουν αμόρφωτοι, οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι δίνουν τη δική τους απάντηση και πλέον είναι όλο και περισσότεροι εκείνοι που στρέφονται προς το ελληνόφωνο δημοτικό σχολείο. Σ’ αυτό φυσικά θέλω να πιστεύω πως συνέβαλα κι εγώ αφού ύστερα από δική μου (δημοσιογραφική) παρέμβαση, η διεύθυνση πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Ξάνθης κάνει δεκτές τις εγγραφές μουσουλμανοπαίδων στα ελληνόφωνα δημοτικά της πόλης χωρίς να είναι απαραίτητο να προσκομίσουν διεύθυνση κατοικίας ή έστω φιλοξενίας μέσα στην πόλη. Να θυμίσω πως πριν από την παρέμβαση μου αυτή, για να γινόταν δεκτό ένα μουσουλμανόπαιδο σε ελληνόφωνο δημοτικό σχολείο της Ξάνθης έπρεπε να παρουσιάσει μια διεύθυνση μέσα στην πόλη στην οποία είτε κατοικεί είτε φιλοξενείται ενώ τώρα η προσκόμιση τέτοιου στοιχείου δεν είναι απαραίτητη και πλέον μπορεί το πάθε μουσουλμανόπαιδο, ακόμα κι αν ζει σε κάποιο από τα πομακοχώρια, να φοιτήσει σε ένα από τα ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία της πόλης.

Στην παρέμβαση μου αυτή φυσικά δεν αναφέρθηκα για να περιαυτολογήσω αλλά για να γίνει ευρύτερα γνωστό στους μουσουλμάνους το ότι πλέον μπορούν να στείλουν το παιδί τους σε ελληνόφωνο δημοτικό σχολείο της Ξάνθης χωρίς να είναι απαραίτητο να ζουν μέσα στην πόλη. Όσο για τη μεταφορά του παιδιού τους από και προς το σχολείο, αυτή μπορεί να γίνεται μέσω των μαθητικών δρομολογίων χωρίς την παραμικρή επιβάρυνση των γονέων. Είναι μια από τις λίγες δυστυχώς σωστές κινήσεις της ελληνικής πολιτείας η οποία από τη στιγμή που δεν παρέχει ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία στους μουσουλμάνους στον τόπο διαμονής τους, φροντίζει τουλάχιστον να μεταφέρει τα μουσουλμανόπαιδα με κρατικά έξοδα εκεί όπου υπάρχουν τέτοια σχολεία. Από το τίποτα κάτι είναι κι αυτό.

Σ. Καραχότζα

Έλληνες πολίτες έχουν πρόσβαση μόνο στην τουρκική τηλεόραση

Πολλές φορές κατά το παρελθόν με άρθρα μου καθώς και με ομιλίες που κάνω σε διάφορες περιοχές ανά την Ελλάδα έχω αναφερθεί στους τρόπους με τους οποίους εδώ και δεκαετίες γίνεται μια συστηματική προσπάθεια εκτουρκισμού των μουσουλμάνων της Θράκης με θεαματικά ομολογώ αποτελέσματα. Ωστόσο συνήθως όλες μας οι αναφορές έχουν να κάνουν με τους άμεσους τρόπους όπως ο χρηματισμός, ο εκφοβισμός, η τρομοκρατία, η άσκηση ψυχολογικής αλλά και σωματικής πολλές φορές βίας κλπ αλλά δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως οι μουσουλμάνοι της Θράκης και ειδικότερα εκείνοι που ζουν στα πομακοχώρτια της Ξάνθης εκτουρκίζονται και με άλλους, έμμεσους θα τους χαρακτήριζα τρόπους.

Ένα πολύ απλό παράδειγμα είναι τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια εκ των οποίων τα περισσότερα δεν εκπέμπουν στα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης με αποτέλεσμα οι Πομάκοι συμπολίτες μας να αναζητούν άλλες λύσεις και σε αυτές τις περιπτώσεις η πιο εύκολη γι’ αυτούς λύση είναι τα τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια μέσω δορυφόρου. Έτσι στην ορεινή Ξάνθη δεν υπάρχει ούτε ένα σπίτι που να μην έχει δορυφορική κεραία κι αυτό γίνεται όχι γιατί θέλουν οι άνθρωποι αυτοί να παρακολουθούν τα τουρκικά κανάλια αλλά γιατί δε μπορούν να έχουν τα ελληνικά και φυσικά κανείς δε μπορεί να απαιτήσει να μην έχουν καθόλου τηλεόραση στα σπίτια τους. Αφού λοιπόν δε μπορούν να έχουν τα ελληνικά κανάλια έχουν τα τουρκικά διότι κάτι πρέπει να βλέπουν κι αυτοί οι άνθρωποι.

Η ελληνική πολιτεία από τη μεριά της τόσο δια της πρώην νομαρχίας Ξάνθης όσο και δια της σημερινής περιφερειακής ενότητας Ξάνθης έχει επιχειρήσει να δώσει λύση στο πρόβλημα αυτό τοποθετώντας αναμεταδότες σε διάφορα σημεία της ορεινής Ξάνθης αλλά δυστυχώς το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει κυρίως διότι οι εν λόγω αναμεταδότες και ελάχιστη δουλειά κάνουν και με το παραμικρό χαλάνε με το κόστος επισκευής τους να είναι ιδιαίτερα μεγάλο. Έτσι όταν ένας αναμεταδότης χαλάσει από μια βροχή για παράδειγμα μπορεί να μείνει και για μήνες εκτός λειτουργίας, μέχρι δηλαδή να βρεθούν τα χρήματα για την επιδιόρθωση του.

Σε ότι αφορά στα ιδιωτικά ελληνικά κανάλια είναι νομίζω κατανοητό πως πρόκειται για ανώνυμες κερδοφόρες εταιρίες κι άρα η κάθε μια από αυτές έχει την ευθύνη της τοποθέτησης ή μη αναμεταδοτών εκεί όπου δεν υπάρχει τηλεοπτικό σήμα και ενδεχομένως να συνιστά παρανομία με την έννοια της ενίσχυσης ανώνυμων εταιριών η τοποθέτηση τέτοιων αναμεταδοτών από το κράτος. Εδώ όμως συμβαίνει κάτι το οποίο αγγίζει τα όρια του παραλογισμού, οι άνθρωποι αυτοί όντας Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες πληρώνουν κανονικά μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ την ΕΡΤ την οποία όμως δε μπορούν να την έχουν στα σπίτια τους. Ξέρω πως ακούγεται αστείο και προκλητικό παράλληλα αλλά είναι γεγονός, οι Πομάκοι της ορεινής Ξάνθης πληρώνουν ΕΡΤ χωρίς να μπορούν να την παρακολουθούν κι αυτό έγκειται στην ευθύνη της ελληνικής πολιτείας.

Όλο αυτό το διάστημα προσωπικά ο ίδιος έχω ασχοληθεί πολύ με το θέμα των ελληνικών τηλεοπτικών καναλιών στα πομακοχώρια της Ξάνθης αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν οι αμέτρητες υποσχέσεις για άμεση επίλυση του προβλήματος, υποσχέσεις που ασφαλώς δεν υλοποιήθηκαν ακόμα. Εδώ όμως υπάρχει μια παράμετρος την οποία φοβάμαι ότι κανείς εκ των αρμοδίων δεν έχει λάβει υπόψη του κι αυτή η παράμετρος είναι ο εκτουρκισμός αυτών των ανθρώπων μέσω της τηλεόρασης. Είναι κάτι το απόλυτα φυσικό, όταν αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν και ακούνε μόνο όσα λέγονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Τουρκίας και δε μπορούν να δουν κανένα ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι είναι πολύ λογικό να συντάσσονται, πολλές φορές όχι συνειδητά με γραμμές και πολιτικές της γειτονικής χώρας.

Αν για παράδειγμα επισκεφθεί τη Θράκη ένας Τούρκος υπουργός, κάτι που γίνεται πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια οι Πομάκοι της ορεινής Ξάνθης θα λάβουν τη γραμμή που θέλει να δώσει η Τουρκία γι’ αυτή την επίσκεψη και όχι αυτή των ελληνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης. Άρα λοιπόν δεν είναι μόνο οι άμεσοι τρόποι εκτουρκισμού των Ελλήνων μουσουλμάνων, υπάρχουν και οι έμμεσοι και πολλές φορές υπάρχουν όχι από αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας αλλά εσκεμμένα και το λέω αυτό διότι μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψω πως τη στιγμή που σε λίγο ο άνθρωπος θα μπορεί να πίνει τον καφέ του στο φεγγάρι υπάρχουν ακόμα στη χώρα μας περιοχές που δεν έχουν πρόσβαση στα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια. Προφανώς εδώ κάποιοι μας κοροϊδεύουν.

Σ. Καραχότζα

Από πότε οι ξένοι ενοχλούν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α;

Ένα θέμα που το τελευταίο διάστημα έχει αναστατώσει τους κατοίκους της Θράκης και ιδιαίτερα αυτούς του νομού Έβρου και έχει προκαλέσει την έντονη αντίδραση τόσο των οικολογικών οργανώσεων όσο και διαφόρων πολιτικών και αυτοδιοικητικών παρατάξεων είναι η επικείμενη επένδυση χρυσού σε περιοχή του Έβρου την οποία μάλιστα ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς προτίθεται να ξεμπλοκάρει άμεσα ώστε να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την υλοποίηση της.

Φυσικά σε σχέση με μια δεκαετία πριν, οι περιβαλλοντικοί όροι τέτοιου τύπου επενδύσεων έχουν βελτιωθεί κατά πολύ ενώ έχει τροποποιηθεί και η μέθοδος της κυάνωσης με αποτέλεσμα οι συνέπειες για το περιβάλλον να είναι λιγότερες. Παρόλα αυτά είμαι σε θέση να καταλάβω την ανησυχία και τους φόβους των περιβαλλοντικών οργανώσεων και γενικότερα όλους εκείνους που ως αιτία της αντίδρασης τους έχουν το περιβάλλον. Παρόλο που τις περισσότερες φορές υπερβάλουν, κι εγώ πιστεύω πως επενδύσεις οι οποίες πρόκειται να βλάψουν το περιβάλλον θα ήταν καλύτερα να τις αποφύγουμε, άλλωστε το μόνο που μας απέμεινε για να παραδώσουμε στα παιδιά μας είναι το περιβάλλον και οφείλουμε να τους το παραδώσουμε σε όσο το δυνατόν καλύτερη κατάσταση, αρκετό κακό του έχουμε κάνει ήδη και δεν έχουμε το δικαίωμα να το καταστρέψουμε κι άλλο.

Είναι όμως μόνο οι συνέπειες στο περιβάλλον ο λόγος που υπάρχουν τόσο έντονες αντιδράσεις για τη συγκεκριμένη επένδυση; Κατηγορηματικά λέω πως όχι αφού σε πρόσφατες δηλώσεις του σε τηλεοπτικό σταθμό της Ξάνθης, Θρακιώτης βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α τάχθηκε ξεκάθαρα κατά αυτής της επένδυσης με τη διαφορά πως η αναφορά του στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις ήταν ελάχιστη και κυρίως εστίασε στο γεγονός πως η εν λόγω επένδυση πρόκειται να γίνει από ξένους και όχι από Έλληνες.

Ναι, δεν κάνω πλάκα, το ακούσαμε κι αυτό, ακούσαμε βουλευτή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α να αναφέρεται σε εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας μας από ξένους εις βάρος της πατρίδας μας. Δηλαδή ο αριστερός βουλευτής είναι εκείνος που νοιάζεται περισσότερο για την πατρίδα και ο όχι ο κεντροδεξιός Σαμαράς. Ας υποθέσουμε όμως πως έχει δίκιο ο βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α κι ότι θα ήταν καλύτερα αυτή αλλά και άλλες επενδύσεις στη χώρα μας να γίνονται από Έλληνες και όχι από ξένους, δε θα έπρεπε να πει το ίδιο και για τον Τούρκο, δηλαδή ξένο επενδυτή που ενδιαφέρεται να αγοράσει τη ΣΕΚΑΠ; Δεν είδα όμως τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α να αντιδρά για τον Τούρκο επενδυτή κι αυτό γιατί προφανώς δεν τον θεωρεί ξένο αλλά αδελφό. Αφού όμως τους πειράζουν οι ξένοι επενδυτές του χρυσού θα έπρεπε να τους πειράζουν το ίδιο και οι ξένοι επενδυτές της ΣΕΚΑΠ, γιατί όμως εκεί δε λένε ούτε λέξη;

Ακόμα και πέρα από τη ΣΕΚΑΠ, όταν ένα κόμμα ενοχλείται από τους ξένους επενδυτές, θα έπρεπε να ενοχλείται και από τους ξένους λαθρομετανάστες οι οποίοι επίσης εκμεταλλεύονται τον πλούτο της χώρας μας καταλαμβάνοντας θέσεις εργασίας οι οποίες θα μπορούσαν και θα έπρεπε να δοθούν σε Έλληνες ανέργους. Ούτε εκεί όμως είδαμε καμία ενόχληση, μόνο οι ξένοι επενδυτές του χρυσού ενόχλησαν τον βουλευτή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και ξαφνικά θυμήθηκε τα συμφέροντα της πατρίδας μας.

Αυτό βέβαια δε γίνεται καθόλου τυχαία αφού τη δεδομένη χρονική στιγμή, αυτό που στη Θράκη δίνει ψήφους και ποσοστά στις δημοσκοπήσεις είναι η αντίθεση σε μια τέτοια επένδυση κι εκεί ακριβώς ποντάρει και ο βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, τα ποσοστά της παράταξης τους δηλαδή αλλά και τα δικά του προσπαθεί ο άνθρωπος να ανεβάσει κι επειδή κάτι έπρεπε να πει, θυμήθηκε πως το πλούσιο λεξιλόγιο μας περιλαμβάνει και τις λέξεις «συμφέρον της πατρίδας».

Σε ότι αφορά στη συγκεκριμένη επένδυση χρυσού πραγματικά δεν έχω τις γνώσεις εκείνες που θα μου επιτρέψουν να πάρω θέση για το αν πρέπει να γίνει ή όχι ή μάλλον λέω να γίνει υπό τον όρο πως δε θα προκαλέσει ζημιά στο περιβάλλον. Είμαι όμως ξεκάθαρα υπέρ των ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα κι αυτό διότι δε νοείται να μιλάμε για ανάπτυξη, για νέες θέσεις εργασίας χωρίς ξένες επενδύσεις. Μόνο με επενδύσεις που θα γίνουν από Έλληνες είναι μαθηματικά βέβαιο πως ανάπτυξη δε θα δούμε ποτέ σε αυτή τη χώρα. Δε λέω να ξεπουλήσουμε τα πάντα και κυρίως τον εθνικό μας πλούτο, λέω απλά πως από τη στιγμή που θέλουμε ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας, δε γίνεται να είμαστε αντίθετοι στις ξένες επενδύσεις και α βλέπουμε σαν εχθρούς τους ξένους επενδυτές.  

Σ. Καραχότζα

Ο εύκολος τρόπος να εκλέγεις βουλευτή

Είναι αλήθεια πως στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου και μετά την σκληρή μνημονιακή πολιτική του ΠΑΣΟΚ αρχικά και στη συνέχεια των κομμάτων της συγκυβέρνησης, όλοι μας περιμέναμε μια άνοδο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α κι αυτό όχι γιατί είχε καταθέσει μια αξιόπιστη, ρεαλιστική και υλοποιήσιμη πρόταση για την έξοδο της χώρας μας από την κρίση αλλά γιατί ο αρχηγός του ήξερε πολύ καλά τι είναι αυτά που θέλει να ακούσει ο Έλληνας και του τα έλεγε συνέχεια. Ήξερε πολύ καλά ο Αλέξης Τσίπρας πως ο μέσος Έλληνας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και εξαιρέσεις, είναι γεννημένος για τα εύκολα και του αρέσει να του υπόσχονται μια άνετη οικονομικά ζωή του τύπου «λεφτά υπάρχουν» κι αυτό ακριβώς έκανε, υποσχόταν όλα όσα θα θέλαμε να έχουμε κι ας ξέρουμε πως αυτό πλέον είναι ανέφικτο όχι γιατί δεν το επιτρέπουν οι οικονομικές συνθήκες της εποχής αλλά γιατί ακόμα και όταν τα είχαμε όλα, επί της ουσίας ήταν δανεικά που κάποια στιγμή έπρεπε να πληρώσουμε.

Παρόλο όμως που όπως είπα περιμέναμε όλοι μας μια άνοδο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, κανείς δεν περίμενε να το δει πρώτο κόμμα στο νομό Ξάνθης, ένας νομός παραδοσιακά γαλάζιος στον πεδινό του όγκο και πράσινος στην ορεινή περιοχή. Θα μου πείτε πως αυτό μπορεί να οφείλεται και στην απογοήτευση, στην αγανάκτηση του κόσμου ο οποίος με την ψήφο του θέλησε να τιμωρήσει εκείνους που έφεραν τη χώρα στα πρόθυρα της καταστροφής. Ναι σίγουρα είναι κι αυτός ένας από τους παράγοντες που ευνόησαν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α αλλά τουλάχιστον στην Ξάνθη δεν ήταν ο μοναδικός.

Λίγο πολύ όλοι μας ξέρουμε πως συμπεριφέρεται εκλογικά η μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής η οποία σε έναν μεγάλο βαθμό ακολουθεί τις γραμμές που σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ορίζουν κύκλοι άλλων δυνάμεων και επειδή μου αρέσει να μασάω τα λόγια μου ξεκαθαρίζω πως αναφέρομαι στο τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής το οποίο κάθε φορά που στην Ελλάδα έχουμε εκλογές ορίζει τον εκλεκτό της μειονότητας ο οποίος συνήθως εκκέγεται και γίνεται βουλευτής.

Αυτό προφανώς έγινε και στη τελευταία εκλογική αναμέτρηση με τη διαφορά πως αυτή τη φορά εκείνοι που επέλεξαν τον υποψήφιο τότε και πλέον βουλευτή του ΣΥ.ΡΟΖ.Α ως τον εκλεκτό της μειονότητας ξεπέρασαν κάθε όριο θράσους και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αφού το να υποδείξεις απλός σε μια κοινωνία ποιόν πρέπει να στηρίξει εκλογικά απέχει πολύ από αυτό που έγινε στην Ξάνθη τον περασμένο Ιούνιο.

Προφανώς ελάχιστοι γνωρίζουν πως την τελευταία Παρασκευή πριν τις εκλογές της Κυριακής, αν όχι σε όλα τουλάχιστον στα περισσότερα τζαμιά της Ξάνθης μοιράζονταν ψηφοδέλτια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α στους πιστούς αμέσως μετά την καθιερωμένη προσευχή της Παρασκευής. Μάλιστα επιλέχθηκε η συγκριμένη μέρα όχι μόνο γιατί απέμεναν μόλις δυο μέρες για να ανοίξουν οι κάλπες αλλά κυρίως γιατί κάθε Παρασκευή είναι σχεδόν γεμάτα όλα τα τζαμιά από πιστούς μουσουλμάνους αφού τη μέρα εκείνη είναι η μεγάλη τους προσευχή η οποία δε γίνεται στο σπίτι όπως οι υπόλοιπες προσευχές αλλά μόνο στο τζαμί.

Ήξεραν λοιπόν από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α πως τη μέρα εκείνοι θα βρουν το κοπάδι ολόκληρο μαζεμένο και θα χρειαζόταν να τρέξουν για να τους βρουν κι έτσι έκαναν το εξής πολύ απλό, προμήθευσαν με ψηφοδέλτια όλα τα τζαμιά και αμέσως μετά το τέλος της προσευχής υπήρχε κάποιος στην πόρτα και έδινε στον καθένα ψηφοδέλτια της παράταξης. Προσέξτε, όλα αυτά δεν είναι απλή υποψία ή προσωπική θέση αλλά υπάρχει επίσημη, δημόσια τηλεοπτική παραδοχή από τοπικό στέλεχος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α το οποίο υποτίθεται βγήκε να καταδικάσει αυτό το περιστατικό αλλά δεν τον είδα να ενοχλείται ιδιαίτερα που η παράταξη του με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να εκλέξει βουλευτή στην Ξάνθη.

Παρόλο όμως που σε αυτές τις περιπτώσεις προβλέπεται ακόμα και επανάληψη των εκλογών σε τοπικό επίπεδο, δεν είδα κανέναν αρμόδιο να δίνει σημασία στο όλο θέμα λες και πρόκειται για κάτι το φυσιολογικό, λες και αυτό γίνεται και στις εκκλησίες όπου οι ιερείς υποδεικνύουν στους πιστούς τι και ποιόν να ψηφίσουν και τους μοιράζουν ψηφοδέλτια.

Ωστόσο εμένα προσωπικά το τελευταίο πράγμα που με απασχολεί είναι το αν θα έπρεπε ή όχι να επαναληφθούν οι εκλογές, αυτό άλλωστε είναι κάτι που δεν έχω την αρμοδιότητα να το κρίνω και να υποδείξω το τι πρέπει να γίνει. Αυτό όμως που σαν μουσουλμάνο της περιοχής όχι μόνο με ενόχλησε αλλά με εξόργισε είναι είδα να μετατρέπουν έναν χώρο λατρείας σε χώρο πολιτικού αγώνα συγκεκριμένη παράταξης και συγκεκριμένου υποψηφίου κι αυτό δε μπορεί να το ανεχτεί κανέναν λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος.

Προφανώς όμως εκεί στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α έχουν γραμμένη στα παλιά τους τα παπούτσια και τη θρησκεία, και τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο εύκολος τρόπος να εκλέξουν βουλευτή και τελικά το κατάφεραν. Αυτός κυρίες και κύριοι είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α που κατά τα άλλα κατηγορεί τους υπόλοιπους για καταπάτηση των ανθρωπιών δικαιωμάτων της μουσουλμανικής μειονότητας. Να τον χαιρόμαστε.

Σ. Καραχότζα   

Γιατί η αριστερά δε θέλει ιεροδιδάσκαλους διορισμένους από το ελληνικό κράτος;

Όπως συνήθως κάθε φορά που υπάρχει μια παρέμβαση της πολιτείας σε θέματα που αφορούν τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης έτσι και τώρα η περιβόητη τροπολογία για τους ιεροδιδάσκαλους η οποία τελικά και πέρασε από τη βουλή έχει προκαλέσει πολλές, μεγάλες και ανεξήγητες κατά την άποψη μου αντιδράσεις ενώ στην ουσία στη συγκεκριμένη περίπτωση τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα από κάθε άλλη φορά. Στην ουσία η τροπολογία αυτή προβλέπει το διορισμό από το ελληνικό κράτος μερικών εκατοντάδων ιεροδιδάσκαλων με σκοπό να διδάσκουν θρησκευτικά στα μουσουλμανόπαιδα που φοιτούν σε σχολεία όπως για παράδειγμα τα δημόσια ελληνόφωνα ή σε γυμνάσια και λύκεια όπου και δε διδάσκονται τα επίσημα θρησκευτικά τους με αποτέλεσμα την ώρα των θρησκευτικών να έχουν κενό και να μη κάνουν κανένα μάθημα ενώ παράλληλα οι μουσουλμάνοι γονείς που από τη μια θέλουν το παιδί τους να φοιτήσει σε ελληνόφωνο δημοτικό σχολείο για πολλούς και διάφορους λόγους και από την άλλη σαφώς και θέλουν να γνωρίζει θρησκευτικά αναγκάζονται να επιβαρύνουν τα παιδιά με αρκετές ώρες επιπλέον μάθημα θρησκευτικών εκτός σχολείου τις απογευματινές ώρες σε κάποιο από  τα φροντιστήρια θρησκευτικών που λειτουργούν τόσο μέσα στην πόλη όσο και στα χωριά.    

Παρόλα αυτά ειδικά οι αριστερές δυνάμεις έχουν αντιδράσει έντονα στην τροπολογία αυτή και πραγματικά θα ήθελα να μάθω με ποιο σκεπτικό και με ποια επιχειρήματα γίνονται όλες αυτές οι αντιδράσεις. Να υποθέσω πως δεν επιθυμούν να μάθουν τα θρησκευτικά τους τα μουσουλμανόπαιδα; Όχι δεν το νομίζω, άλλωστε δεν έχουν και κανέναν σοβαρό λόγο να το επιδιώκουν αυτό. Άρα η επόμενη σκέψη μου είναι πως ναι μεν θέλουν να διδάσκονται τα θρησκευτικά τους τα μουσουλμανόπαιδα αλλά από ιεροδιδασκάλους που δε θα είναι διορισμένοι από την ελληνική πολιτεία.

Η επόμενη λύση λοιπόν που είναι και η μοναδική που απομένει είναι οι ιεροδιδάσκαλοι αυτοί να μας έρχονται από την Τουρκία ή έστω ακόμα και ντόπιοι να είναι να επιλέγονται από το τουρκικό προξενείο και όσους συνεργάζονται με αυτό. Ακούω αρκετούς να λένε πως εδώ μιλάμε για ένα καθαρά μειονοτικό ζήτημα κι άρα θα πρέπει να αποφασίσει η ίδια η μειονότητα και θέλω να κάνω δυο ερωτήσεις.

Τα μειονοτικά ζητήματα δεν αφορούν και την ελληνική πολιτεία; Δε μιλάμε για Έλληνες πολίτες για τους οποίους όπως και για όλους τους υπόλοιπους αποφασίζει το ελληνικό κράτος; Το δεύτερο ερώτημα μου είναι όταν λένε πως για τέτοια θέματα πρέπει να αποφασίζει η ίδια η μειονότητα τι ακριβώς εννοούν; Ποια μειονότητα να αποφασίσει; Οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας ή μήπως αυτοί οι δέκα άνθρωποι που εδώ και χρόνια αποφασίζουν για τη μειονότητα χωρίς τη μειονότητα; Κι επειδή θα μου πουν πως εδώ μιλάμε για δέκα μεν ανθρώπους αλλά εκλεγμένους από τους ίδιους τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας θα πρέπει μάλλον να τους θυμίσω κάτι, τον τρόπο με τον οποίο έγινε η δήθεν εκλογή των ψευτομουφτήδων και πιστέψτε με, όσοι έχουν ασχοληθεί με το μειονοτικό ζήτημα ξέρουν πολύ καλά και τι θέλω να πω και πως δήθεν εκλέχθηκαν οι μουφτήδες αυτοί. Ήδη για το θέμα της εκλογής των μουφτήδων έχω γράψει πολλές φορές και δε θέλω να μπω στη διαδικασία να πω πράγματα που έχω πει εκατοντάδες φορές.

Στο κάτω, κάτω δεν έχω καταλάβει ακόμα τι ακριβώς είναι αυτό για το οποίο πρέπει να αποφασίσει η μειονότητα, εγώ ξέρω πως αυτό που ενδιαφέρει τον κάθε μουσουλμάνο είναι να μάθει το παιδί του θρησκευτικά και ελάχιστα τον απασχολεί το αν θα είναι διορισμένος από το κράτος ή όχι ο ιεροδιδάσκαλος που θα το διδάξει. Προφανώς όλοι αυτοί οι αριστεροί ως επί το πλείστον κύκλοι που αντιδρούν στην τροπολογία αυτή ή δε γνωρίζουν τον τρόπο λειτουργίας των φροντιστηρίων – παρασχολείων θρησκευτικών που λειτουργούν σε όλους τους μουσουλμανικούς οικισμούς, το ποιοι διδάσκουν εκεί και τι ακριβώς διδάσκουν στα παιδιά ή το γνωρίζουν και για κάποιον περίεργο λόγο τους εξυπηρετεί, τους αρέσει αυτό που γίνεται μέσα σε αυτά τα φροντιστήρια στα οποία είχα αναφερθεί εκτενέστερα στο προηγούμενο τεύχος και δε θέλω να επαναλάβω τα ίδια.

Κάποιοι προβάλουν ως επιχείρημα το ότι οι ιεροδιδάσκαλοι που θα διοριστούν από το ελληνικό κράτος ενδεχομένως δε θα έχουν τα προσόντα εκείνα ώστε να διδάξουν σε σχολεία και θα μπορούσα ως ένα σημείο να το δεχτώ αυτό το επιχείρημα τους διότι το να διδάσκεις σε σχολείο χρειάζονται αρκετά προσόντα και δεν αρκεί η γνώση μόνο του αντικειμένου που θα κληθείς να διδάξεις στα παιδιά. Ωστόσο για αρκετούς κατά τη γνώμη μου λόγους καταρρίπτεται και αυτό το επιχείρημα πρώτον γιατί μπορώ κι εγώ να επικαλεστώ το ίδιο για τους μη διορισμένους από το κράτος ιεροδιδάσκαλους οι οποίοι ωστόσο σύμφωνα με την αριστερά είναι ικανοί και άξιοι να διδάξουν ακόμα και σε σχολεία ενώ αυτοί που θα διοριστούν δεν έχουν ανάλογες ικανότητες. Αλήθεια, μπορεί κανείς να μας αποδείξει πως οι μη διορισμένοι έχουν τα προσόντα να διδάξουν και δεν τα έχουν αυτοί που πρόκειται να διοριστούν από την ελληνική πολιτεία;

Ο δεύτερος λόγος που το  επιχείρημα τους αυτό είναι άκυρο είναι επίσης απλός και κατανοητός από τον καθένα, το γεγονός πως οι ιεροδιδάσκαλοι αυτοί θα διδάσκουν σε σχολεία δε σημαίνει πως η πρόοδος των μουσουλμανοπαίδων στα σχολεία, ο βαθμός τους και η γενικότερη πορεία τους θα εξαρτάται από το μάθημα των θρησκευτικών το οποίο απλά θα διδάσκονται και για να μάθουν τα θρησκευτικά τους και για να μη μένουν χωρίς μάθημα την ώρα που τα χριστιανόπαιδα κάνουν τα δικά τους θρησκευτικά.

Επίσης, αφού δεν είναι σωστό για κάποιους να διορίζονται από το ελληνικό κράτος οι ιεροδιδάσκαλοι σε σχολεία με μουσουλμάνους μαθητές τότε μάλλον θα πρέπει να πιστεύουν πως δεν είναι σωστό και το να διορίζονται δάσκαλοι τουρκικής αλλά και ελληνικής γλώσσας τα μειονοτικά σχολεία. Και η μειονοτική εκπαίδευση άλλωστε ένα καθαρά μειονοτικό ζήτημα είναι, αφορά τη μειονότητα κι άρα θα έπρεπε να αποφασίζει για τους δασκάλους στα μειονοτικά σχολεία η ίδια η μειονότητα και όχι να τους διορίζει το ελληνικό κράτος. Ποια η διαφορά ανάμεσα στον διορισμό δασκάλων και στον διορισμό ιεροδιδασκάλων;

Επειδή μετά από πολλά χρόνια παρουσίας και δράσης πάνω σε μειονοτικά ζητήματα, τη μειονότητα και τα προβλήματα της τη γνωρίζω καλύτερα από πολλούς άλλους ξέρω πολύ καλά πως και αυτή τη φορά πίσω από το δήθεν ενδιαφέρον ορισμένων για τους μουσουλμάνους της Θράκης κρύβονται πολλά και απίστευτα βρόμικα παιχνίδια τα οποία ωστόσο θα πρέπει η ίδια η μειονότητα να αντιληφθεί κάποια στιγμή και να τα σταματήσει. Όσο η ίδια η μειονότητα δεν αντιδρά αυτά τα παιχνίδια θα εξακολουθούν να παίζονται στην πλάτη των μουσουλμάνων.

Σε ότι αφορά στις αντιδράσεις όχι πολιτικών αλλά απλών πολιτών ως προς τη συγκεκριμένη τροπολογία για τους ιεροδιδάσκαλους εκείνο που με στεναχωρεί δεν είναι οι ίδιες οι αντιδράσεις αλλά η αιτία αυτών. Δυστυχώς κάποιοι, παρασυρόμενοι από τις αντιμνημονιακές τους πεποιθήσεις έχουν μπει σε μια διαδικασία ισοπέδωσης των πάντων, ακόμα και της μιας έστω σωστής κίνησης που κάνει αυτή η κυβέρνηση ανάμεσα στις άλλες εκατό  λάθος κινήσεις. Είναι όμως άλλο πράγμα το μνημόνιο, οι περικοπές, οι φορολογικές επιβαρύνσεις, η ανεργία που δίκαια προκαλούν την αγανάκτηση όλων μας κι άλλο πράγμα το θέμα με τους ιεροδιδάσκαλους. Θα πρέπει όμως κάποια στιγμή να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τα πράγματα και να μην είμαστε της άποψης πως ότι και να κάνει μια μνημονικαή κυβέρνηση είναι λάθος διότι πολύ απλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Μπορεί λοιπόν η μνημονιακή κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά να ασκεί μια πολύ σκληρή δημοσιονομική πολιτική, μπορεί οι νόμοι που έχουν ψηφιστεί να είναι ίσως οι σκληρότεροι σε όλη την ιστορία της Ελλάδας κι αυτό δίκαια να μας εξοργίζει όλους αλλά εδώ μιλάμε για ένα πολύ, πολύ συγκεκριμένο ζήτημα και κατά την ταπεινή μου άποψη και με βάση τα όσα είμαι σε θέση να γνωρίζω για τη μειονότητα της Θράκης η συγκεκριμένη τροπολογία για τους ιεροδιδάσκαλους είναι προς τη σωστή.

Επειδή όμως θέλω να είμαι σαφείς σε όσα λέω, επαναλαμβάνω πως τη συγκεκριμένη τροπολογία τη θεωρώ προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά δε θα βιαστώ να τη χαρακτηρίσω και αποτελεσματική γιατί πολύ απλά ακόμα δεν την έχουμε δει να εφαρμόζεται κι εγώ έχω μάθει να κρίνω και να χαρακτηρίζω μόνο όταν κάτι το δω να γίνεται στην πράξη. Άρα λοιπόν μπορεί να μιλάμε για τροπολογία απόλυτα αποτελεσματική αλλά μπορεί και το9 αντίθετο, να αποδειχτεί δηλαδή ένα ακόμα φιάσκο αλλά όπως είπα αυτό είναι κάτι που θα το κρίνουμε όταν δούμε την τροπολογία να εφαρμόζεται και κυρίως όταν αρχίσουν να φαίνονται τα αποτελέσματα της.

Κάποιοι άλλοι βέβαια, έχοντας προφανώς πολυετή προϋπηρεσία στο μαντείο των Δελφών, έχουν ήδη αποφασίσει πως η τροπολογία αυτή όχι μόνο αποτελεσματική αλλά θα προκαλέσει και πολλές ζημιές στη μειονότητα. Αν και με στεναχωρεί, οφείλω να ομολογήσω πως εγώ τέτοιες μαντικές ικανότητες δεν έχω και για το λόγο αυτό δε μπορώ να ακολουθήσω τη δική τους τακτική. Να είστε όμως βέβαιοι πως παρόλο που το μέτρο αυτό θεωρώ κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αν κατά την εφαρμογή του αποδειχθεί το αντίθετο εγώ θα βρω το θάρρος και να βγω και να παραδεχτώ δημόσια πως είχα κάνει λάθος και πως το μέτρο αυτό ήταν ένα λάθος. Αναρωτιέμαι όμως, όλοι αυτοί που  τόσο γρήγορα το καταδίκασαν και το χαρακτήρισαν ως μη αποτελεσματικό θα έχουν τη δύναμη να παραδεχτούν το λάθος τους στην περίπτωση που η τροπολογία αυτή αποδειχθεί σωστή; Η απάντηση δική σας.  

Σ. Καραχότζα